Έφτασε απόγευμα,
 Ήρθε η ώρα που ο σκύλος σου τόσο πολύ περίμενε.
Αφού ντυθείς και του φορέσεις το λουρί , έξω θα βγείτε ,
για να μυρίσει τον κόσμο όλο.Και όλα πάνε καλά , μέχρι εκείνη
την στιγμή που βλέπεις δυο μάτια θηλυκά και αδέσποτα μπροστά σου
να σου κουνάνε την ουρά.
Και κρύβουν μέσα τους τόσο χαρά που αντίκρισαν εσένα.
Καταλαβαίνεις ότι πέρασαν πολλά, γνώρισαν φόβο , μοναξιά.
Και όμως,
Σου δείχνουν ότι είχαν μέσα τους τόσο πολύ ελπίδα.
Αυτά τα δύo ματάκια τα προσπέρασαν πολλοί. 
Και ήταν πολλοί αυτοί που είπαν "ακόμα δυο αδέσποτα μάτια είναι"
Και αναρωτιέσαι άραγε μπορώ και εγώ 
σαν δυο αδέσποτα ματάκια να τα δω και πίσω να τα αφήσω ;
Μα ξέρεις την απάντηση πριν την ερώτηση αρχίσεις.
Και έρχεται η ώρα που γυρνάς, σπίτι θα επιστρέψεις.
Και αντί για 6 ,τα πόδια γίνανε 10.
Και επιστρέφεται όλοι μαζί,
ο σκύλος σου , εσύ , και 2 αδέσποτα ματάκια
ξέχειλα από ελπίδα.
Και τώρα τι ; Αφού γνωρίζεις, δεν μπορείς
2 ουρές να έχεις....
Απλά ελπίζεις ,προσπαθείς μια οικογένεια να της βρεις,
που να την αγαπήσει...

Σχόλια

  1. Με συγκινεί η ευαισθησία σου. Μακαρι να υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι σαν εσενα στον κοσμο. Θα μου αρεσε πιο πολυ τοτε αυτος ο κοσμος ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου